1-2 Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, 2003 | 3 W jaskini lwa, pierwsza wersja instalacji Nowy Jork, 1994
4 Galeria Manhattan, Łódź, 1995

Monumentalna instalacja powstała w malutkiej pracowni, zwanej przez znajomych „barką na Sekwanie”, na wyspie Świętego Ludwika i tyłach galerii Lambert, prowadzonej przez Romanowiczów. W 1974 miałam u nich wystawę, a jesienią 1994, kiedy po wylewie żony pan Kazimierz zamknął interes, wynajęłam u niego za grosze ministudio przerobione z dawnego magazynu z prysznicem we wnęce i klozetem pod schodami. W swojej „barce” podryfowałam ku Italii, a tytułowego chłopczyka połączyłam z intrygującą mnie od dawna dziewczynką, starszą od niego o dwa tysiące lat. Rozpozna ją każdy, kto pamięta „willę misteriów” w Pompejach. Dziecko błąka się w dziwnych dekoracjach i chowa w oceanie tekstu. Wycinanki mienią się perłowo na tle różnobarwnych zasłon, w których czuć nostalgię za kolorem i malarstwem. W czerwcu 1995 roku Chłopczyk miał swoją premierę w galerii Manhattan w Łodzi w ramach VIII Międzynarodowego Triennale Tkaniny. – Kim on naprawdę jest? – pytali mnie widzowie. – Mną – odpowiadałam raz – moim bratem – kiedy indziej. – Dzieckiem, które się ukrywa – myślałam. Danielem w jaskini lwa. Małą Psyche, która co noc czeka na swojego Amorka.

1-4 Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, 2003

Chłopczyk składa się z kilku wycinanek na całą ścianę i kilkunastu małych. Najmniejsze podróżują najwięcej i trzykrotnie poleciały do Japonii. W kraju efemerycznej instalacji z tkaniny, papieru i wiatru swojej sztuki nikomu nie muszę tłumaczyć. – Ja jest pewna – na wernisażu w Fukuoce skłoniła się przede mną młoda kobieta – Miss artist za poprzednie życie była japońska dziewczynka.

1-6 Fragmenty instalacji Kim jest ten tajemniczy chłopczyk? w Kioto, 1995