KRZESŁA
1 Krzesła (1982), instalacja Bawełniane skóry, galeria Latitude 53, Edmonton, Kanada, 2001 | 2 Gregory i Greta (1996) | 3-9 Przesłuchanie, XII Międzynarodowa Konferencja Rzeźby, San Francisco, 1982 10-11 Kobieta z całunem (1980), Galerie Sagan, Essen, 2000 Wiosną 1982 roku zaproszono mnie na XII Międzynarodową Konferencję Rzeźby, która miała się odbyć we wrześniu w zatoce San Francisco, chyba głównie dlatego, że na zaproszeniu do Helen Shlien Gallery Krzesło wyglądało na solidną rzeźbę. Na pytanie, czy nie miałabym takich obiektów więcej, zaproponowałam instalację z dwunastu krzeseł, co organizatorów Konferencji zaciekawiło. Zaniepokoił ich natomiast koszt transportu i ubezpieczenia. Byli uradowani dowiadując się, że na miejscu potrzebny jest tuzin drewnianych krzeseł, a reszta zmieści się w bagażu podręcznym.
Lato 1982 upłynęło mi na rysowaniu przeznaczonych na krzesła aktów w mieszkaniu bez klimatyzacji, gdzie czułam się jak w saunie. Skoki ciśnienia i bezsenność wyszły na dobre pracy, w której było coś z autotortury. Za jej metafory posłużyły mi strzykawki, szpilki, nóż. Tuzin zmaltretowanych podobizn zatytułowałam ironicznie Przesłuchanie, mając na myśli przesłuchanie samej siebie. Nie przewidziałam, że moje akty zostaną uznane za portrety więźniów politycznych. Publiczność ignorowała moje genitalia, ja zaś sprawiałam widzom zawód nie potwierdzając, że to Przesłuchanie Wałęsy. Po tym doświadczeniu zmieniłam tytuł z Przesłuchanie na Krzesła.
1-3 Krzesła (1982), Centrum Sztuki i Komunikacji, Buenos Aires, 1986 | 4-5 Krzesła (1984), Nowy York 6 Czarne krzesło (1984), Galeria Manhattan, Łódź, 1995 Krzesła to najpopularniejsza z moich instalacji. Prześwitując przez draperię, drewniany „szkielet” przybliża widzom ideę rzeźby z powietrza, postać siedząca to odwieczny temat malarstwa i rzeźby, w tym współczesnej i posługującej się tkaniną. Dowiedziałam się o tym z Whole Cloth (1997) Mildred Constantine, dawnej kustoszki Museum of Modern Art w Nowym Jorku, która na tej samej stronie swojej książki zamieściła Chaise couverte (1970) Tapiesa, Golgotha Chair (1974) Gaetano Pesce i moje Trzy krzesła (1982) na wystawie Rzeźba Tekstylna (1985) w Muzeum Sztuk Pięknych w Lozannie.
1 Chusta (1984) | 2-4 Czarne krzesła na śniegu, Princeton, New Jersey, 1985 | 5 Helmut (1983) 6 Głowa (1985), fragment instalacji w Château de la Petite Malmaison, 2005 Przełomem w mojej twórczości było roczne stypendium na uniwersytecie w Princeton. Po raz pierwszy w życiu mieszkałam przez dłuższy czas nie w wielkim mieście, lecz w małym miasteczku i sielskim krajobrazie. Jeżdżąc rowerem po okolicznych lasach, nad jeziorem Carnegie i groblą nad kanałem, zabierałam ze sobą w plecaku aparat i szmatki, robiłam instalacje i setki fotografii. Na przywiezionym z Chin szantungu sportretowałam siebie siedem razy i udrapowałam, kiedy spadł pierwszy śnieg, na czarnych krzesłach. Instalacja na kampusie intrygowała studentów, kojarząc się im z negatywem i rentgenem. I prowokowała czarne wiewiórki, próbujące wysupłać jedwabne nitki.
|